چکیده: آقاى آقاجرى معتقد است دموکراسى به معناى مصطلح امروزى نمى‏تواند با فقه سنتى سازگارى داشته باشد. اما اگر منظور دموکراسى درون دینى باشد، این امکان وجود دارد. وى سپس به این موضوع مى‏پردازد که چگونه مى‏توان در کنار واقعیت امت اسلام سخن از حکومت اسلامى براساس دموکراسى گفت؟ دموکراسى در یک تعریف ساده و ابتدایى به حاکمیت مردم تعبیر مى‏شود و مراد از دموکراسى سیاسى، حاکمیت مردم بر سرنوشت سیاسى خود است. همچنان که در تعریف کلاسیک دموکراسى گفته‏اند: «حکومت مردم به وسیله مردم براى مردم.» هر چند مقصود ما از دموکراسى همان دموکراسى سیاسى است، زیرا دموکراسى ابعاد مختلى از جمله دموکراسى اقتصادى، اجتماعى و... دارد. هر زمان که از حاکمیت مردم سخن مى‏گوییم از حاکمیت انسان سخن گفته‏ایم، زیرا دموکراسى به حاکمیت انسان بازگشت پیدا مى‏کند و در واقع در سطح عمیق و بنیادى دموکراسى با مفهوم حاکمیت ارتباط دارد و حاکمیت با سوژه خود مختار و خودفرمان و آزاد انسانى رابطه دارد و حاکمیت با مساله مشروعیت سیاسى ارتباط لاینفکى پیدا مى‏کند. پس دموکراسى با حاکمیت مردم، انسان و مشروعیت سیاسى برخاسته از مردم مرتبط است. مردم و انسان در اینجا به معنى شهروند است. با این تعریف مبنایى براى یک دموکراسى تمام عیار تأسیس مى‏کنیم..